---
spoiler ---
ayfer tunç’tan seçmeler:
hayat zaten bir travma silsilesidir. doğmak bir travmadır, sosyalleşmenin her bir adımı travmadır. yozlaşmak da bir travmanın kaçınılmaz sonuçlarındandır.
** kadın olan evde, erkeğin anlayamayacağı bir denge vardır elementler arasında. erkek her birine vakıf olduğunu düşünse bile, onların nasıl bir uyumla işlediğini bilemez.
** bir kadının gittiği, evden belli olur. kadın giderken düzeni götürür bir kere. yaşayan ev sarsılır.
bir aradayken sessizliği bozmaya ihtiyaç duymayacak kadar anlaşan ve susan iki arkadaştık.
**
pazar günleri, hayatın intikam günleri. neşeli başlasın ve öyle geçsin diye gayret edildikçe insanı koyu bir yalnızlığa, anlaşılmaz bir kedere iten günler.
**
mutsuzluğumuzun önemli bir nedeni şu floresan lambalar,” dedi, “beyaz ışık yasaklansa milletçe depresyonu yeneceğiz.
** benim annem yaşasaydı çok yaşlı bir kadın olacaktı. sessiz annem, dilsiz annem, kunt, demir, çelik annem, kalbinin kapılarını kapatmış, sadece üç çocuğuna arada bir hafifçe aralayan annem, öldüğü gün sesini tümüyle unuttuğum, uzun süre hatırlamaya çalışıp sonunda vazgeçtiğim annem.
**
çocukluğunun geçtiği evin bahçesinde bir yasemin varmış, annesi dikmiş. annesi hastalandığında her gün bir dalı kuruyormuş yaseminin, annesine deli gibi aşık babası her gün kuruyan bir dalı kesiyormuş. bir gün babasını yaseminin başında konuşurken bulmuş, “ölme” diyormuş babası yasemine, “n’olur ölme.
**
ayrılmak bir solucanın ikiye bölünmesi gibidir, her iki parça ayrı ayrı yaşamaya devam eder, bir zamanlar tek parça değilmiş gibi, tanımaz birbirini parçalar.
**
bir ev nedir? diye düşündüm: kardan yağmurdan korur insanı, penceresi vardır, dışarıya bakarsın, ama dışarıda değilsin, hem hayata aitsin, hem kendi fanusundasın.
---
spoiler ---